Chanson d'Automne

van Paul Verlaine

 

Les sanglots longs

Des violons

De l’automne

Blessent mon coeur

D’une langueur

Monotone.

 

Tout suffocant

Et blême, quand

Sonne l’heure,

Je me souviens

Des jours anciens

Et je pleure

 

Et je m’en vais

Au vent mauvais

Qui m’emporte

Deçà, delà,

Pareil à la

Feuille morte.

 

Herfstlied

Vertaling door Jules Grandgagnage (2011)

 

De lange snikken

Van de violen

Van de herfst

Verwonden mijn hart

In lome

Monotonie.

 

Benauwd

En doodsbleek, als

De klokken luiden

Herinner Ik me

Dagen van weleer

En ik ween


En ik ga weg

Waar kwade wind

Me heenvoert

Van hier naar daar

Net zoals

Een dood blad

 

(vertaling gepubliceerd in het boek
36 vertaalde gedichten uit de wereldliteratuur)